इंडोनेशिया हा ई-सिगारेट निर्मितीचा आधार बनला आहे

इंडोनेशियन व्हेपर एंटरप्रेन्युअर्स असोसिएशन (एपीव्हीआय) चे सरचिटणीस गरिंद्र कर्तस्मिता यांनी IECIE व्हेप शो मधील त्यांच्या मुख्य भाषणात नमूद केले की, 2021 साल वगळता इंडोनेशियन वाफेचा बाजार 2013 पासून 50% च्या वार्षिक दराने वाढत आहे. कोविडमुळे 7% कमी झाले. 2022 मध्ये 50% वाढीची अपेक्षा आहे.

ई-सिगारेट कंपन्यांसाठी परदेशात स्थापनेसाठी इंडोनेशियाला पहिली पसंती म्हणून जमीन आणि मजुरीचा खर्च यांसारख्या किमतीचे घटक बनवतात, परंतु देशाकडेही बरेच काही आहे.

मोठ्या लोकसंख्येने आणलेले उत्पादन आणि विक्रीचे एकत्रीकरण हा देशाचा एक मोठा फायदा आहे. इंडोनेशियाची लोकसंख्या जगातील चौथ्या क्रमांकाची आहे, ती 280 दशलक्ष, दक्षिणपूर्व आशियाच्या एकूण 40% आहे. शिवाय, इंडोनेशियामध्ये धूम्रपान करणार्‍यांची संख्या 70.2 दशलक्षांपर्यंत पोहोचून धुम्रपान करण्याचे प्रमाण जागतिक पातळीवर आहे. हे धूम्रपान दर 34% आहे. इंडोनेशियाची लोकसंख्याशास्त्रीय रचना ई-सिगारेट विकसित करण्यासाठी मोठी लोकसंख्या बनवते. इंडोनेशियन लोकसंख्येपैकी चाळीस टक्के लोक हे 35 वर्षांपेक्षा कमी वयाचे आहेत, ज्यामुळे ते एक उत्तम बाजार क्षमता देखील बनवते, कारण तरुण लोकसंख्येला ई-सिगारेटचा स्वीकार अधिक चांगला आहे. इंडोनेशियामध्ये उत्पादित केलेल्या ई-सिगारेटमध्ये देशांतर्गत वापरण्याची क्षमता आहे, ज्यामुळे इतर देशांना पाठवण्याचा खर्च कमी होतो.

दुसरे म्हणजे, इंडोनेशियामध्ये ई-सिगारेटच्या विपणनावर तुलनेने शिथिल नियम आहेत. इंडोनेशिया हा आग्नेय आशियातील एकमेव देश आहे जो टेलिव्हिजन आणि मीडियावर तंबाखूच्या जाहिरातींना परवानगी देतो. इंडोनेशियामध्ये ई-सिगारेट ब्लॉगर्स आणि क्रॉस-श्रेणी ब्लॉगिंगसाठी देखील एक स्थान आहे जसे की सौंदर्य आणि त्वचेची काळजी. इंडोनेशियामध्ये इंस्टाग्रामवर व्हेपिंग आणि संबंधित उपकरणे शेअर करणाऱ्या सर्व देशांमध्ये दुसऱ्या क्रमांकावर पोस्ट आहेत.

आरोग्य मंत्रालयाच्या अन्न आणि औषध प्रशासन (BPOM) आणि उद्योग मंत्रालयाने शिफारस केली असेल तरच ई-सिगारेट इंडोनेशियामध्ये विकल्या आणि आयात केल्या जाऊ शकतात. याव्यतिरिक्त, ते इंडोनेशियन राष्ट्रीय मानक (SNI) प्रमाणपत्रासह प्रमाणित करणे आवश्यक आहे. सर्वसाधारणपणे, धोरणे अजूनही चीनी ई-सिगारेट उत्पादकांसाठी अनुकूल आहेत.

देशातील स्मूरच्या प्लांटवर भाष्य करताना, बहलील, इंडोनेशियाचे गुंतवणूक मंत्री आणि गुंतवणूक समन्वय मंडळाचे संचालक, यांनी जाहीरपणे सांगितले की, ‘आम्हाला सहकार्याची गरज आहे, आम्हाला नोकऱ्यांची गरज आहे, आम्हाला संधींची गरज आहे ज्यामुळे आमचे भाऊ मालक बनतील. आमचा देश.â आणि स्मूर इंडोनेशियाचे अध्यक्ष क्लेटन शेन यांनी इंडोनेशियन सरकारच्या पाठिंब्याबद्दल कृतज्ञता व्यक्त केली, विशेषत: कंपनीच्या आयात केलेल्या यंत्रसामग्रीसाठी गुंतवणूक मंत्रालयाने दिलेले शुल्क-मुक्त प्रोत्साहन.

जरी इंडोनेशियन बाजार चिनी उत्पादकांसाठी एक मोठा पाई आहे, तरीही या बाजारपेठेत नेव्हिगेट करणे सोपे नाही.

इंडोनेशियामध्ये कारखाना बनवण्याच्या इराद्याने एका प्रसिद्ध चीनी ई-सिगारेट उत्पादकाने 2FIRSTS ला खुलासा केला की उत्पादकांसाठी लॉजिस्टिक ही समस्या आहे आणि सध्या कोणताही चांगला उपाय उपलब्ध नाही. जर शेवटची उत्पादने चीनमध्ये भरली आणि एकत्र केली गेली आणि नंतर इंडोनेशियाला पाठवली गेली, तर सानुकूलित वेळ अप्रत्याशित आहे. âमाझ्याकडे मालाची तुकडी होती जी गेल्या महिन्याच्या अखेरीस कस्टममध्ये पोहोचली होती, परंतु या महिन्याच्या 20 तारखेपर्यंत ते अजूनही कस्टममध्ये आहेत. जर ते इंडोनेशियामध्ये असेंबल केले गेले आणि इंडोनेशियन फॅक्टरीमधून पाठवले गेले, तर डिलिव्हरीच्या वेळेतील फरक चीनमधून वितरित केला गेल्यास फारसा फरक नाही.

दुसरे म्हणजे यंत्रसामग्रीचा अभाव. दुसर्‍या निर्मात्याने 2FIRSTS ला सांगितले, “उत्पादन रेषेनुसार चालण्यासाठी साधने आणि यंत्रसामग्रीची गंभीर कमतरता आहे. येथे कारखाने उभारले जावेत, तर यंत्रसामग्री चीनमधून आणली जावी, जी हाताळण्यासाठी एक गंभीर समस्या आहे. हा एक गैरसमज आहे की आपल्याला फक्त कच्च्या मालाची कमतरता भासते.

कामगारांमधील अंतर देखील दुर्लक्षित नाही. स्थानिक कामगारांना प्रशिक्षण देताना सांस्कृतिक आणि भौगोलिक आव्हानांवर मात करण्याबरोबरच, त्यांना चीनी कार्यशैलीशी जुळवून घेणे कठीण आहे. एका आतल्या व्यक्तीने सांगितले की, âIndonesiansâ उशीरा येण्याची अनौपचारिक वृत्ती म्हणजे मान दुखणे. त्यांना कामासाठी उशीर होण्यापासून आणि [घरी] लवकर जाण्यापासून रोखण्यासाठी मला खूप प्रोत्साहने तयार करावी लागली. हे चिनी कामाच्या सवयींपेक्षा खूप वेगळे आहे.â